26/03 - 01/04 Ja hoor, het is officieel, sinds deze week ben ik een inwoner van de gemeente Sint-Sulpice. Ik denk dat dat zonder internationale of nationale student te zijn bijna onmogelijk is! Als je de villa’s met als achtertuin het meer ziet en de chique auto’s die hier constant voorbij rijden, dan wordt het wel duidelijk waarom. Merci FMEL (de studentenrecidenties van Lausanne) om ons in de residentie van Saint-Sulpice te zetten, wij wonen hier heel graag. ;) Voor de rest heb ik vooral voor school gewerkt en ben ik naar school gegaan. We hebben ook eindelijk een onderzoeksvraag gevonden voor onze bachelorproef. Natuurlijk waren er vele gezellige avonden en als kers op de taart zijn we zaterdag naar Genève geweest. De week van Manon en mij begon heel vroeg. Om half 7 ’s ochtends ging onze wekker af. Het enige nadeel van wonen in Saint-Sulpice is dat dit niet Lausanne is en we dus telkens minstens een half uur onderweg zijn om ergens te geraken. Je hoort me niet klagen hoor, bij mooi weer zijn deze bus-en metroritten zeer aangenaam door het prachtige zicht op het meer en de bergen. Heel de maandagvoormiddag volgden we Art visuel. Ik vertelde jullie twee weken geleden al dat we hier toen bijna niets gedaan hadden op drie uur tijd. Ook deze keer was dit weer het geval. Het enige wat we deden was over de evaluatievormen praten binnen beeldonderwijs. Dat we ons een beetje vervelen tijdens de les, wil niet zeggen dat we het vak Art visuel niet interessant vinden. Integendeel, aangezien de Zwitsers, hier in het Kanton Vaud, het anders aanpakken als wij in Vlaanderen hebben Manon en ik besloten om ons hier wat meer in te verdiepen en onze Bachelorproef hierover te schrijven. momenteel is onze onderzoeksvraag ‘Volgens welke methode moet er aan kunsteducatie (beeld) gedaan worden volgens HEP Vaud en wat zijn de ervaringen hieromtrent binnen 5ième P.’. Voorlopig zijn we van plan om enkele lessen uit te werken volgens het model dat ze op HEP aanbieden en deze uittesten in onze stageklassen. Zowel Manon en ik staan in 5ième P, wat bij ons het 4deleerjaar is. Ik ben benieuwd wat onze en de ervaringen van de leerlingen zullen zijn. Na Art visuel was het na heel lang uitstellen voor mij echt wel de laatste kans om mijn verblijfsvergunning in Lausanne in orde te brengen. Ik had hier wat schrik voor omdat de vorige keer dat ik naar het bureau hiervoor gegaan was, de ambtenaar heel raar deed en precies niet goed wist waarmee hij bezig was. Dat vermoeden werd maandag bevestigd. Toen ik mijn situatie opnieuw uitlegde en mijn betalingsbewijs liet zijn, draaide een hele vriendelijk dame meteen met haar ogen. Die gekke meneer van vorige keer had mij 65 CHF (!!!) te veel laten betalen! Ik voelde mij dan ook ineens een beetje rijker toen ik dat geld zonder problemen terugkreeg. Aangezien ik nu ook niet meer in Lausanne, maar in Saint-Sulpice woon, schreef ik mij ook meteen uit in deze stad. Door de zever dat ik hiermee gehad had, was ik niet van plan om mij in te schrijven in Saint-Sulpice totdat Manon de dag erop opeens binnenkwam met een brief die aan mij geadresseerd was. Het was een brief van Saint-Sulpice met de boodschap dat ik zo mogelijk langs het gemeentehuis moest gaan om mij hier in te schrijven. Zogezegd, zo gedaan, ik heb mij ingeschreven in Saint-Sulpice. Verassend genoeg koste dat hier maar 10 CHF en bovendien was ook deze mevrouw super vriendelijk! Woensdag was het, zoals elke week, weer Didactiek Engels. Ook deze keer was deze docent weer zeer positief over de ideeën die Sophia, Manon en ik hadden. ’s Avonds had ik Nona uitgenodigd. Nona is een meisje uit Zürich, die hier haar Erasmus doet aan UNIL en die ik heb leren kennen op de vele Erasmusfeestjes. Het werd een gezellige avond. Donderdag mocht ik tijdens de stage eindelijk mijn spel over België spelen met de leerlingen. Dit werd zeer goed ontvangen bij zowel de leerlingen als bij juf Talissa. De leerlingen vroegen mij nog de hele dag door dingen over België en Talissa vertelde mij dat ze dat idee om een land zo voor te stellen zeker eens van mij gaat gebruiken. :D Eén van de leerlingen had zelfs een paasei geknutseld met de kleuren van de Belgische vlag, zodat ik mij op Pasen toch een beetje thuis zou voelen in Lausanne. (Mijn hart brak, ik kreeg bijna tranen in mijn ogen gewoon omdat dat zooo lief was!!). Omdat Simiane, het meisje uit Brussel, dat ons geholpen had bij de taak die we voor UNIL moesten maken, nodigden we haar ’s avonds uit om te komen eten en ook Laura kwam. Daarna waren we uitgenodigd op het appartement van Sophia. Haar ‘roommates’ hadden een feestje georganiseerd. We hebben ons hier heel goed geamuseerd! Een leuke start van het verlengde weekend want hier is Goede Vrijdag een echte feestdag en waren de hogescholen en universiteiten gesloten. Manon en ik profiteerden er vrijdag dan ook eens van om er echt een luie dag van te maken. ’s Avonds werden we uitgenodigd bij Fedele, een Italiaan. Hij had lekkere Fuccacia gemaakt. We spraken die avond ook af om de dag erop, zaterdag dus, een bezoekje te brengen aan Genève. Hier bezochten we de bekende fontein, die enorm hoog spuit, de kathedraal en Tavel House. Tavel House is een musea over de geschiedenis van Genève. Zeer interessant, gratis EN ze hadden de uitleg in het Nederlands. Dat deed deugd om nog eens een informatieve tekst te lezen waar we echt ALLES van verstonden. ;) Toch wel makkelijker dan dat Frans. :p. We sloten de dag af met een lekkere pizza in Vapiano. Vandaag, zondag en Pasen, staat er niet zoveel op de agenda. Ik denk dat ik zo meteen een wandelingetje ga maken langs het meer en daarna nog wat schoolwerk doen. Vele Zwitserse groetjes Elisabeth
2 Reacties
19/03-25/03 Weer een week voorbij, le temps passe trop vite! Deze week was vooral gevuld met de ‘tâche’ die we voor UNIL moeten maken, etentjes, les volgen en wandelingen aan het meer. Deze week was ook de eerste keer in een lange tijd dat ik nog eens wat vitamine D kon opdoen, ZALIG! Maandag startten we onze dag met werken voor school. Zowel Manon als ik stonden op tijd op. Ik maakte een spel over België, dat ik normaal gezien donderdag met de leerlingen gespeeld zou hebben, maar aangezien hier geen tijd voor was, wordt het met een week uitgesteld. Bovendien schreef ik ook twee blogposts en begon ik aan het schrijven van de ‘tâche’ voor het examen van het vak dat we aan UNIL ( de universiteit ) volgen. Voor deze taak moeten we een Frans liedje analyseren op vlak van taalgebruik, verhaallijn, meningen… Niet zo gemakkelijk, in zo in een andere taal! Al een geluk heb ik hier al genoeg Franstalige vrienden gemaakt, die zo lief zijn om mij een beetje te helpen. :D In de namiddag was het nog eens tijd voor de les ‘la creativitée et la monde demain’. Na mijn ervaring van de week ervoor, kan je al raden dat ik, en ook Manon, hier totaal geen zin in hadden. Verrassend genoeg waren de meisjes deze keer veel vriendelijker nadat ik mijn tekst, die ik als voorbereiding voor deze les moest schrijven, liet lezen. Eindelijk beseften ze dat ik hier ook wel iets wil bijleren en hier niet enkel ben om ‘te feesten en niks te doen’. ;) ’s Avonds spraken Manon en ik af met Laura, Lara, Steffi en nog een ander Duitstalig Zwitsers meisje dat als Erasmusstudente aan HEP studeert, om samen te eten, heel gezellig en lekker. De dag erna werkten we in de voormiddag verder aan onze ‘tâche’ voor UNIL waar we in de namiddag nog eens een les van hadden. Na deze les passeerden Manon en ik nog even langs de Denner om inkopen te doen. Hier kwamen we Leah (Canada) en Rachel (Verenigde Staten) tegen. Omdat Manon en ik de afgelopen twee weekends niet in Lausanne waren en het al een tijdje geleden was dat we ze gezien hadden, spraken we af om de dag erna, woensdag dus, op café te gaan. Diezelfde avond kwam Sophia langs om bij te kletsen, want ook haar hadden we al een week niet meer gezien. We spraken die avond ook meteen af dat we de dag erna bij haar zouden gaan eten. Ze had linzen gekocht en ze wilde deze graag aan ons laten proeven. Je kan het waarschijnlijk al raden, ook op woensdag begon onze dag met het werken aan de taak voor UNIL. Al een geluk had ik die dag leuke vooruitzichten. Tegen 3 uur vertrokken we richting HEP voor de les Engels. Ook deze keer vond ik de les weer zeer interessant en leuk. We kregen als opdracht om bij een authentieke Engelse bron een functionele opdracht te koppelen. Manon, Sophia en ik kozen voor het boek ‘The Grufallo’. De opdracht die we eraan koppelden, was, een eigen monster, een eigen ‘Grufallo’ verzinnen en deze aan de buur beschrijven. De buur tekent wat de andere zegt en op het einde vergelijken ze de monsters. Zo kunnen ze zien of ze de vocabulair over de lichaamsdelen goed beheersen of niet. Zoals ik al eerder vertelde, aten we deze avond linzen bij Sophia, verrassend lekker! ’s Avonds stond er op café gaan met Leah en enkele andere internationale studenten op het programma. Jammer genoeg was Manon te moe en had Sophia hoofdpijn. Toen ik aankwam in het café, waren de mensen waar ik mee afgesproken hadden er nog niet. Zonder Manon liep ik er wel een beetje verloren bij. ;) Al een geluk spotte ik al snel twee andere Belgen die daar toevallig ook waren en die hier ook op Erasmus zijn. Niet veel later kwamen ook de anderen eraan. Het werd een gezellige avond. Ik maakte het niet te laat want donderdag was het weer tijd voor een dag stage en dat betekent, vroeg opstaan! Donderdag tijdens de voormiddag gingen we met de leerlingen naar een andere school waar ze een les ‘modelage’ kregen. Hier maakten ze dinosaurussen uit klei. Zeer leuk om te doen. In de namiddag deden de leerlingen en ik verder met bricolage. Donderdag sloten Manon en ik af met een pizza bij ‘Chez Mario’. Twee vriendinnen van Manon waren deze week in Lausanne en we hadden met hen afgesproken om hier te gaan eten, mmmh. Ook vrijdag werden nog eens op HEP verwacht voor een les muziek. Tijdens deze les zagen we vele praktijkvoorbeelden die we zeker mee naar België kunnen nemen om met de leerlingen daar te doen. Jammer genoeg beginnen Manon en ik wel te beseffen dat het maken van deze taak voor het examen, niet zo gemakkelijk gaat zijn. Al een geluk konden we ’s avonds deze zorgen even aan de kant zetten dankzij het verkleedfeestje dat één van de Spaanse studenten georganiseerd had. Verkleden is leuk, maar niet zo gemakkelijk als je op Erasmus bent en je dus niks bijhebt van materiaal. Ik had me dan maar verkleed als kat zonder oren en staart. ;) Het feestje werd uiteindelijk zo leuk, dat Manon en ik besloten om toch niet met de laatste bus naar huis te gaan zoals we gepland hadden. Al een geluk moest Leah onze richting uit en konden we een Uber met haar delen tot haar appartement. Op één of andere manier waren zowel Manon als ik heel ambitieus en besloten we om van daaruit naar huis te stappen. Dat leverde ons een wandeling van een 50-tal minuten op, sportief. ;) Zaterdag sprak ik met enkele andere internationale studenten af om de trein te nemen naar Lutry, een dorp naast Lausanne. Hier genoten we van het ZALIGE weer en maakten we een wandeling door de wijngaarden. Zeker de moeite mocht je hier toevallig eens passeren! De dag erna werd voor mij echt een luie zondag. Ik werkte wat voor school en keek een film. Toen ik om vier uur eindelijk besefte dat dat misschien een beetje zonde was van het weer, stuurde ik Sophia een bericht. Ook zij was bezig met het houden van een luie zondag en vond het ook geen slecht idee om misschien eens buiten te komen. ;) We sloten samen de week af met een wandeling aan het meer. Wauw, ik ben echt jaloers op de mensen die hier wonen, zo prachtig als de zon schijnt! :D Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 15/03/2018 - 18/03/2018 Ook dit weekend trokken Manon en ik er weer op uit! Bestemming? Einseideln en Schwyz, allebei gezellige gemeentes in het Duitstalige gedeelte van Zwitserland. Hoe we daar bijkomen? Wel, we werden uitgenodigd door Lara en Laura, twee meisjes die ook via Erasmus aan HEP Lausanne studeren, om met hen mee naar huis te gaan. Super sympathiek! Ons weekend begon deze week al op donderdagavond. In mijn vorige blogpost vertelde ik jullie als laatste dat ik mij aan het klaarmaken was voor de 4 uur durende treinrit naar….Einsiedeln dus. Ik kan echt niet geloven dat Lara, Laura en Steffi, een meisje dat ook aan HEP studeert, dit elke week doen! Tegen dat we bij Lara thuis waren, was het ongeveer 23 uur. We aten nog snel iets lekkers dat de mama van Lara voor ons had klaargemaakt en trokken snel richting bed. Ons bed was in de studio, naast het appartement van Lara. Supergezellig en heel ‘Zwitsers’, ideaal dus voor een goede nachtrust. Deze goede nachtrust hadden we zeker nodig want de volgende ochtend stonden we vroeg op om te gaan skiën. Mijn allereerste keer ooit! (Als je één keer in een indoorpiste niet meetelt ;) ). Na het heerlijke ontbijt, dankuwel mama van Lara, en het oppikken van het skigerief bij een vriendin van Lara, trokken we met de auto richting de skipiste. Op de skipiste stond Laura ons, met haar snowboard, op te wachten. Zowel Lara als ik waren helemaal klaar voor mijn eerste ski les. Dankzij deze super maîtresse (en zeker ook dankzij de goeie tips van Manon!) slaagde ik er al snel in om de berg (blauwe piste :p) af te skiën. Ik vond het skiën echt zalig. Dit kwam door het goeie gezelschap, doordat ik eigenlijk niet zo heel veel gevallen ben (maar 3 keer op 4 uur tijd!), doordat het prachtig weer was, door de prachtige uitzichten en vooral omdat we helemaal alleen op de skipiste waren! :D Blijkbaar had niemand anders het idee om die vrijdag in Einsiedeln te gaan skiën! ;) Op de middag besloten we om ons even op te frissen, wat te rusten en lekker te eten. Een tweetal uur later trokken we er weer op uit. Deze keer om Einsiedeln te verkennen. Einsiedeln is een heel gezellig dorp met een prachtige abdij. De abdij is naar het schijnt het bekendste bedevaartsoort van Zwitserland. Voor we naar Einsiedeln vertrokken, had ik in een reisgids over Zwitserland gelezen, dat er in de kerk een bekend beeld staat, namelijk de Zwarte Madonna. Madonna is zwart door alle kaarsjes die er steeds bij gebrand hebben, zeer indrukwekkend. Manon beschreef het zelfs als een beetje angstaanjagend! De abdij is bovendien ook bekend voor de paardenstallen. Deze moesten we dus ook zeker gezien hebben. Tijdens het bezoeken van de paardenstallen en de abdij voelde ik mij precies in 1918 in plaats van 2018, net Bokrijk. (Lieve nogmaals bedankt voor de reisgids, ik kan het hier goed gebruiken! :D ) Na het bezoeken van de abdij maakten we een kleine wandeling naar de top van een heuvel. Hier hadden we een mooi uitzicht over Einsiedeln. Sofie, ik denk dat we moeten verhuizen naar hier. Onze wandelingen zouden hier wel wat meer de moeite zijn dan in Sint-Lenaarts. :p Eens teruggekomen bij Lara thuis, werden we door haar ouders opgewacht, samen met een overheerlijke pot kaasfondue. Meer Zwitsers kon deze dag niet meer worden. ;) Na het eten spraken we af om samen met Steffi naar een café te gaan om er spelletjes te spelen. Ik denk trouwens dat er hier een ‘spel’vloek heerst over mij. Bij bijna elk spelletje dat ik hier al gespeeld heb, verlies ik! De volgende dag stonden we weer op tijd op. De Zwitserse meisjes hadden voor ons een gezellige dag in Luzern gepland. Het is een zeer mooie en typische Zwitserse stad, ongeveer een uur rijden van Einsiedeln. We wandelden er wat rond en zagen onderweg een indrukwekkend monument, een zeer oude brug en huizen in de typisch Zwitserse stijl. Zeker de moeite als je hier eens passeert! ’S Avonds trokken we naar Schwyz, de gemeente waar Laura woont. Ook hier werden we hartelijk ontvangen door haar ouders en haar zus. We dronken een glas wijn en aten zelfgemaakte pizza. De volgende dag trokken Laura, Manon en ik erop uit om naar een ‘tierpark’ te gaan. Ik voelde mij een beetje in de Ardennen! Het toonde gelijkenissen met het dierenpark van La Roche. Het leuke aan dit ‘tierpark’ was dat de dieren zoals reeën en herten…. er los rondliepen en dat je deze ook eten kon geven. Superschattig en alleen daarvoor zou ik al eens terugkomen. ;) ’s Avonds aten we lekkere zelfgemaakte lasagne van de mama van Laura en begonnen we aan onze lange reis terug naar Lausanne. We zijn trouwens allemaal heel trots op onszelf dat we het hele weekend Frans gesproken hebben en niet vervallen zijn in het Engels, zoals ik met alle andere internationale studenten wel doe. ;) Zoals je kan lezen was het een heel geslaagd weekend! We kenden de meisjes op voorhand nog niet zo heel goed maar daar is nu zeker verandering in gekomen. Zoveel verandering zelfs, dat ze deze week een vliegtuigticket gaan boeken om eind juli naar België te komen! (Mama en papa, ik hoop dat dat ok is voor jullie :p ) Ook werden we door de mama van Laura uitgenodigd om nog eens terug te komen als alle sneeuw gesmolten is. Dan kan je er prachtige wandelingen maken. Ik kijk er al naar uit! :D Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 19/03/2018 - 22/03/2018
Deze week was het tijd voor een primeur in mijn leven. Jammer genoeg niet zo een leuke primeur want ik ben namelijk voor de eerste keer ziek geweest in het buitenland. ;) Aangezien ik voor 2 dagen 0% energie had, heb ik tijdens de week niet zo heel veel leuke dingen gedaan. Niet getreurd, ik was donderdag gelukkig weer beter. Ik heb dus nog wel stage kunnen doen! ;) Maandag hadden we de hele dag les. We begonnen de dag met drie uur Art Visuel en sloten ze af met drie uur La créativité et la monde demain. Tijdens de drie uur Art Visuel hebben we niet zo veel gedaan. Het lijkt wel alsof de docent op voorhand niets voorbereid heeft en gewoon maar iets doet waar hij op het moment zelf zin in heeft. Zo vertelde hij wat meer over de doelen en de plaats dat Art visuel heeft in het leerplan (PER). Voor de andere studenten was dit herhaling. Voor Manon en mij was dit wel zeer interessant. Hij gaf ook nog eens uitleg over hoe het examen eruit zal zien. Voor het examen zullen we een dossier moeten maken. In dit dossier moeten we onder andere een lessenreeks uitwerken rond een kunstwerk. Op het einde van de les oefenden we hier al eens op. Als iemand een idee heeft rond welk kunstwerk ik kan werken, laat het maar weten! De namiddag was iets intensiever dan de voormiddag. Tijdens de module la créativité et la monde demain moesten we, in groepen van zes, een tekst schrijven over waarom we tegen de Olympische Spelen 2026 in Sion zijn. Dit waren tot nu toe de 3 ergste en stomste uren in Zwitserland. 3 uur lang werd ik genegeerd door de andere Zwitsers en begreep ik, door hun zware accent en dialect, totaal niet wat ze aan het doen waren en wat ze van mij verwachtten. Telkens als ik iets wilde zeggen, keken ze me niet eens aan of keken ze heel verveeld. Na een paar keer proberen gaf ik dan ook op. Achteraf zei Manon dat ze net dezelfde ervaring had tijdens het groepswerk. Oef, het lag dan toch niet helemaal alleen aan mij. ;) Doorheen de dag voelde ik mij al niet zo goed, maar ik dacht dat ik gewoon wat moe was omdat we vroeg waren opgestaan. Toen ik terugkwam op de studio dacht ik om misschien toch maar eens mijn koorts te meten. Lap, 37,7! Je kan het al raden, de twee volgende dagen bracht ik door in bed en heb ik dus weinig kunnen doen. Het enige wat ik blijkbaar wel kon zijn was het doelwit van een grap dat mijn vrienden thuis hadden uitgehaald met Inne (die momenteel in LA stage doet) en mij. Zo dacht ik voor een aantal uur dat Nele zwanger was, bleek dit een uit de hand gelopen grapje te zijn. Dat ga ik nog lang mogen horen want ik was er helemaal mee weg! ;) Al een geluk was de koorts helemaal verdwenen toen ik donderdagochtend opstond. Ik had heel veel schrik dat ik zou moeten afbellen en dan naar een dokter zou moeten gaan voor een briefje. In België vind ik het al niet leuk om naar de dokter te gaan, maar hier in Zwitserland naar een dokter gaan, daar had ik helemaal geen zin! Donderdag gaf ik de les bricolage, die ik vorige week ook al gaf, aan de andere groep. Ik vertelde jullie vorige week al dat ik deze week een verhaal zou vertellen in het Nederlands in het kader van talensensibilisering. Ik vertelde zo het verhaal ‘Winnie de heks’ aan de leerlingen en gebruikte hierbij heel veel afbeeldingen en gebaren. Ik vond het dan ook zeer leuk dat de leerlingen op het einde het verhaal helemaal konden navertellen, wel in het Frans uiteraard. ;) Omdat ik nog wat tijd over had en de leerlingen zo geïnteresseerd waren in onze taal, leerde ik ze tellen en zong ik een liedje in het Nederlands. Nu ben ik bezig met het maken van een spel met allemaal weetjes over België voor volgende week. Hopelijk vinden ze dat ook leuk en interessant! Donderdagavond, toen ik terugkwam van de stage, maakte ik mij klaar voor een 4 uur durende treinrit. Om de bestemming van deze treinrit te weten te komen, zullen jullie mijn volgende blogpost moeten lezen. ;) Vele Zwitserse groetjes Elisabeth Wat gaat de tijd snel! Ondertussen zijn Manon en ik al een maand in Zwitserland. Langs de ene kant voelt 9 februari als gisteren en langs de andere kant voel ik mij hier al heel goed thuis. Het enige wat ik misschien gemist heb tijdens deze maand is betalen met euro’s en het gebruiken van mijn mobiele data zonder dat mijn bankrekening leeggeplunderd wordt. 1 maand zonder data en euro’s? Dat mag beloond worden met een weekend in Milaan (waar ik mijn data en euro’s wel kan gebruiken ;)) Dinsdag volgden we, net zoals de vorige dinsdagen, Franse les aan de universiteit van Lausanne (UNIL). Ik heb nu ook eindelijk mijn inloggegevens gekregen en kan me dus inschrijven voor deze les zodat ik de 2,5 credit, op het einde van het semester, hopelijk mee naar België kan nemen. Tijdens deze lessen analyseren we telkens een liedje in het Frans, lezen we een artikel over een onderwerp dat bij het liedje past en sluiten we af met een discussie rond dit onderwerp. Vorige week verstond ik, en ook de meisjes waar ik bij zat, helemaal niets van het liedje. Deze week ging het gelukkig veel beter! ’s Avonds sprong Sophia nog even binnen om samen de jeugdherberg en de treinrit voor onze citytrip naar Milaan te boeken. De volgende dag, woensdag dus, zijn Manon en ik in de voormiddag naar onze studio geweest om er de was te doen. Dit is hier veel goedkoper dan dat we naar een wasserette zouden gaan in het centrum. Het was weer even spannend of onze kleren, net zoals de vorige keer, er hetzelfde uit zouden komen dan dat we ze erin staken. Geen zorgen, blijkbaar zijn wij pro’s in de was doen want ook deze keer is het ons gelukt. ;) In de namiddag hadden we ‘didactique de l’Anglais’. Dit is met voorsprong mijn lievelingsvak aan HEP. Dit komt door de supervriendelijke docent, de interessante en leuke opdrachten die we er uitvoeren en ook wel een beetje omdat dit de enige les is dat we samen met Sophia volgen. Deze week kregen we de opdracht om per drie een Engels verhaal te vertellen aan leerlingen die geen Engels spreken. Hiervoor moesten we heel veel gebaren, gemakkelijk taalgebruik en afbeeldingen gebruiken. Op het einde van de les vertelden al de groepjes hun verhalen aan elkaar. Daarna mochten we stemmen op het verhaal dat het beste verteld werd. Raad eens wie er gewonnen heeft? Ja hoor, wij! :D Voor de studenten die volgend jaar naar Lausanne willen komen, neem zeker dit vak op! Die avond was ik nog van plan om met de andere internationale studenten iets te gaan drinken, maar dat plan werd snel in de schuif geschoven toen ik in slaap viel. ;) Het is hier echt heel vermoeiend hoor. :p Donderdag was het weer tijd voor een dag stage. Eerlijk gezegd begin ik mij hier wel wat te vervelen. Ermira, de Zwitserse stagiaire, geeft vooral klassikaal les en ik kan weinig participeren. Ik neem nu dan ook mijn grammaire traject mee en zie dit als een ideaal moment om mijn Frans nog wat bij te schroeven. Zo herhaalde ik deze week de getallen (belachelijk, ik weet het, maar ik had de slechte gewoonte om getallen in te tikken op mijn rekenmachine op mijn gsm en ze zo te laten zien…) en de werkwoordtijden. Voor volgende week stelde ik dan ook voor om iets meer te doen dan enkel ‘le bricolage’. Ik mocht zelf iets kiezen en in het kader van talensensibilisering (en door de Engelse overwinning) koos ik om een verhaal in het Nederlands voor te lezen. Ik ben benieuwd! ’s Avonds dronken Manon en ik, samen met Stacey, een glas prosecco omdat het de allerlaatste nacht bij haar op het appartement was. Toen we op vrijdag, na 3 uur didactique de la musique, aankwamen bij haar café om de sleutels af te geven, vertelde ze ons dat ze ons echt gaat missen. Ze verwende ons met een lekkere warme chocomelk, mhhh! :D Na het afscheid vertrokken Manon en ik richting ‘Lausanne gare’ om samen met Sophia rond 19.30u de trein naar Milaan te nemen. Rond 24 uur kwamen we aan in de gezellige jeugdherberg. Vooral Manon en ik waren enorm moe en besloten om meteen onder de wol te kruipen. De volgende ochtend werd ik rond half 9, door een verrassend wakkere Sophia, gewekt. We maakten ons klaar, aten het ontbijt en vertrokken richting het centrum. Zaterdag hebben we vooral heel veel gebabbeld, geshopt, pizza en pasta gegeten, wijn gedronken en de Duomo en de Galerieën bezocht. Het plan was om zondag in de Duomo binnen te gaan. Jammer genoeg was het heel de dag ZOOO hard aan het gieten dat we geen zin hadden om een uur in de regen aan te schuiven… Dan maar plan B, nog meer shoppen en nog meer van de Italiaanse keuken genieten, want vanaf dat we terug in Zwitserland zitten, is dat veeeel te duur! Omdat onze trein terug naar Lausanne een 45 minuten vertraging had, jaja ik voelde mij net in België ;), werd het nog even spannend of we onze bus naar onze nieuwe studio wel zouden halen. Al een geluk geraakten we, zonder kleerscheuren, veilig thuis na een gezellig en leuk weekend in Milaan! :D Vele Zwitserse (en deze week ook een beetje Italiaanse) groetjes Elisabeth 02/03/2018 - 05/03/2018 Wat een luxe, het voorbije weekend duurde voor ons vier dagen. Dat kwam omdat we zowel vrijdag als maandag geen les hadden. :) Het waren vier dagen vol verhuizen, sneeuw, uitstapjes, gezellige avonden en ja hoor ik heb zelfs gesport. ;) Het eerste wat ons opviel toen we vrijdag opstonden was het dikke pak sneeuw dat ’s nachts in Lausanne gevallen was. Manon en ik trokken rond half 10 dan ook onze dikste winterjas en onze waterdichte wandelschoenen aan, aangezien we om half 11 een afspraak hadden met de conciërge van ‘Azur’. Azur is een studentenresidentie van FMEL waar we de komende maanden zullen verblijven. Vrijdag kregen we de sleutel. Verhuizen is zowel voor Manon als voor mij een synoniem voor IKEA. Aangezien er in onze nieuwe studio helemaal niets aanwezig is van borden, lakens, handdoeken… was deze uitstap dus zeker niet enkel een excuus om frieten met balletjes te eten. ;) We kochten onze treinabonnementen, we maakten een lijstje met alles wat we nodig hadden en we vertrokken met een bang hartje (voor de uiteindelijke rekening) richting Allemal, het station waar de IKEA vlakbij ligt. Wat een opluchting, toen we binnenkwamen in de winkel zagen we dat de hotdogs, net zoals bij ons, 1CHF (95 cent) kosten! Zo’n goedkoop eten in Zwitserland, dat konden wij niet aan ons voorbij laten gaan. Even later werd ons wel duidelijk hoe het komt dat de hotdogs hier evenveel kosten als bij ons thuis, de broodjes waren namelijk half zo groot dan de broodjes in België of Nederland. ;) Waar we wel aangenaam verrast door waren, was het feit dat de producten ongeveer dezelfde prijs hebben als bij ons. We deden dus veel minder geld op dan dat we op voorhand verwacht hadden, wat een meevaller! Om onze IKEA-uitstap, wat trouwens voor zowel Manon als mij een beetje voelde als thuiskomen, af te sluiten, aten we NATUURLIJK nog frieten met balletjes, mhhh! :D ’s Avonds spraken we af met een 10-tal andere internationale studenten om eerst voor te drinken en daarna naar het feestje van de architecten van EPFL te gaan, één van de universiteiten van Lausanne. Normaal gezien was ik niet van plan om mee weg te gaan aangezien het openbaar vervoer hier maar rijdt tot 24 uur en ik niet zou weten hoe ik terug thuis zou geraken. Nadat enkele jongens, die vlakbij mij wonen, een plekje aanboden in hun Uber terug naar huis, was ik snel overtuigd. Dat werd dan ook meteen mijn eerste keer ooit in een Uber en om dat dan nog een beetje specialer te maken, was deze Uber een Tesla. ;) Zaterdag was een productieve dag. Ik schreef mijn vorige blogpost, ik maakte de les ‘bricolage’ tegen donderdag en samen met Manon maakte ik een taak voor didactique de la musique’ tegen vrijdag. Om onszelf te belonen na ons harde werk, aten we ’s avonds lekkere sushi samen met Sophia en Marie (een meisje uit Duitsland), dat smaakte! Hierna namen we samen de metro richting het appartement van Leah (een meisje uit Canada) voor een gezellige zaterdagavond. Op zondag stond een uitstap naar Neuchâtel gepland. Neuchâtel is een gezellig stadje, een 45 minuten met de trein van Lausanne. Nu we ons een treinabonnement aangeschaft hebben, moeten we hier zeker alles uithalen! De avond van tevoren vroegen we aan verschillende internationale studenten of ze geen zin hadden om mee te gaan. De meesten twijfelden en ik verwachtte dan ook dat het uiteindelijk enkel Manon en ik zouden zijn. Ik was enorm aangenaam verrast toen we in het station opeens met 7 waren voor wat een gezellige namiddag werd in Neuchâtel. We bezochten de kathedraal, we wandelden wat rond, we belandden opeens in één of andere hippietent, we dronken een warme chocomelk en om de dag af te sluiten aten we een lekkere pizza in Vappiano. (Ik moet toch zeggen dat de pizza’s van ‘Chez Mario’ beter zijn ;) ) Aangezien er in onze nieuwe studio helemaal niks aanwezig is, besloten we om maandag naar de winkel te gaan voor wc-papier, afwasmiddel, wasmiddel … en deze, met al een groot deel van ons gerief dat nog op het appartement van Stacey stond, naar de studio te brengen. Hier bleven we een uurtje om alles mooi te versieren, alles op de juiste plaatsen te zetten … Langer konden we niet blijven want we hadden met een 5-tal anderen afgesproken om te gaan muurklimmen. Een hele leuke ervaring en zeker niet zo gemakkelijk als je zou denken. Ik moet wel zeggen dat het bij mij verrassend goed ging voor de eerste keer, zeker voor herhaling vatbaar dus! :D Het enige nadeel van muurklimmen als je geen spieren hebt, zoals mij dus, is waarschijnlijk wel dat ik vandaag (dinsdag) super stijf ben. ;) Voor de komende dagen staan er lessen, stage, gezellige avonden … op het programma. Om deze week mooi af te sluiten zal je Manon, Sophia en mij het komende weekend terugvinden in Milaan. Ik kijk er nu al naar uit! Vele Zwitserse groeten Elisabeth 23/02/2018 - 01/03/2018 De zin die ik het meeste uitgesproken en gehoord heb deze week? C’est froiiiiiiiid! En dat was het ook echt. Elke keer als ik buitenstapte, had ik het gevoel dat mijn gezicht er letterlijk afvroor. Zo werd het dan ook de week waarin elke internationale student zich afvroeg waarom ze eigenlijk voor zo’n koud land gekozen hebben en niet voor Spanje ofzo… Laten we beginnen waar ik vorige keer gestopt ben, namelijk vrijdagavond. Een klein uurtje nadat ik het vorige blogbericht postte, arriveerde Sophia op het appartement. Sophia is een Oostenrijks meisje uit Wenen. Zij studeert ook als Erasmusstudente aan HEP. Het was heel gezellig en plezant. Zo gezellig en plezant dat Sophia en ik, Manon voelde zich jammer genoeg niet zo goed, besloten om nog andere internationale studenten op te zoeken om mee uit te gaan. Op zaterdag sprak ik terug af met Sophia. We wisten alleen niet zo goed wat we zouden kunnen doen. Opeens had Sophia de ingeving om op de eerste de beste bus te stappen en af te stappen wanneer we zin hadden. Haar argument voor dit avontuur? “We moeten toch alles halen uit dat vééééél te duur busabonnement?” Zo gezegd, zo gedaan. Ik was heel benieuwd waar we terecht zouden komen. We namen de eerste bus die we tegenkwamen en stapten zo’n 20 minuten later af. We kwamen terecht in een prachtig …. industrieterrein. Zoals echte avonturiers gaven we de moed niet op! We wandelden hier wat rond en na een klein uurtje hadden we het zo koud, dat we toch maar besloten om de bus terug te nemen richting centrum. Omdat het weekend was en om de teleurstelling van het industrieterrein goed te maken, besloten om nog maar eens een pizza te gaan eten bij ‘Chez Mario’. Zeker een aanrader voor wie ooit eens in Lausanne zou passeren of voor wie mij wil komen bezoeken. ;) Zondag voelde Manon, na twee dagen ziek geweest te zijn, zich weer zoals de oude. We besloten daarom om samen met Simiane en Sophia naar het meer te gaan. Het was die dag zooo koud, dat we al snel binnenzaten met een warme chocomelk voor onze neus, hmmm! Na twee dagen weekend, hadden we op maandag onze eerste volledige dag les. Een hele dag les volgen vind ik altijd een beetje vermoeiend, maar een hele dag in het Frans heeft toch wel een ander vermoeidheidslevel. Ik was dan ook helemaal verslagen toen we ’s avonds weer aankwamen op het appartement. In de voormiddag maakten we kennis met het vak ‘Art visuel’. De moed begon me toen heel even in de schoenen te zinken. Ik had al snel door dat het vak hier een totaal andere inhoud heeft dan in België, bovendien verstond ik er bijna niks van! Dit kwam vooral doordat de docent zéér snel en redelijk onduidelijk praatte, maar ook door het feit dat dit een vervolgvak is en hij er telkens vanuit ging dat bepaalde begrippen, waar ik nog nooit van gehoord had, gekend waren. Door het gesprek dat Manon en ik na de les met hem voerde, zag ik het weer wat meer zitten. Ook hij is zeer vriendelijk en was bereid om de belangrijkste punten van zijn les nog eens rustig aan ons uit te leggen. :) Wat het vak inhoudt dat we in de namiddag volgden, heb ik nog altijd niet zo goed door. Het heet ‘La creativité et le monde demain’. Tijdens deze les moesten we eerst iets uitvinden en aan elkaar voorstellen. Manon en ik vonden de prachtige ‘le souffle I’ uit. Een soort stofzuiger in de les die CO2 sneller omzet naar O2 ‘pour un monde plus sain et propre’. Daarna speelden we online een soort spel rond het milieu, zeer interessant. Ik veronderstel dat we een soort van project zullen moeten maken waarbij we creatieve oplossingen voor milieuproblemen gaan zoeken. Later meer als het voor mij wat duidelijk wordt. ;) Dinsdag volgden we, net zoals vorige week, de Franse les aan UNIL en dronken we weer, net zoals vorige week, na de les een warme chocomelk met Lara, Laura en Steffi. Deze drie meisjes komen uit het Duitstalige gedeelte van Zwitserland en zijn met dezelfde missie als ons naar Lausanne gekomen, namelijk Frans leren. Deze keer gingen we niet naar het café van Stacey (onze airbnb uitbaatster), want zelfs de Zwitserse meisjes vonden dit overdreven duur! We opteerden dus voor een goedkoper, maar zeker zo lekker café. Ooh trouwens, vanaf deze dag ga ik niet meer door het leven als Elisabeth. Op één of andere manier kwamen we op het onderwerp van namen. De Zwitserse meisjes vonden het zeer grappig dat wij meerdere voornamen hebben en dat daar dan ook mannennamen tussen zitten. Daarom ga ik vanaf dat moment door het leven als Louis ( jaja opa, ik draag nu jouw naam). Over bijnamen gesproken, iedereen die ik hier tegenkom vraagt steeds naar mijn bijnaam omdat mijn naam volgens hen ‘te lang’ is. Telkens als ik hen vertel dat ik er geen heb, maar ze er gerust één mogen verzinnen, beginnen hun hersenen te draaien. Als ik nu iemand ‘Liz, Eliz, Lizzy’ of gewoon iets dat misschien afgeleid kan zijn van mijn naam hoor roepen, weet ik dat het tegen mij is. ;). Woensdag, na onze tweede Engelse les en de overheerlijke kaasraclette die we aten, sprongen we nog even binnen bij een evenement van ESN, die die avond gepland stond. Manon en ik gingen weer snel terug naar huis, want de volgende dag stond het geven van mijn eerste les in het Frans ooit, op het programma, spannend! Ik ben heel blij met hoe het verlopen is. Het Frans praten verliep vlot, ik had de indruk dat de leerlingen mij goed verstonden, ik kreeg de klas zeer rustig… Samen met de leerlingen maakte ik kunstwerken gebaseerd op de kunstwerken van Joan Mirò. Ik ben jammer genoeg vergeten om foto’s te trekken van de resultaten, maar deze komen nog zeker op mijn blog! Ik heb doorheen deze dag bovendien ook ontdekt dat mijn Frans er al wel echt op vooruit gegaan is. Toen ik hier 20 dagen geleden aankwam, verstond ik nada van de gesprekken in de leraarskamer. Een aantal dagen later verstond ik de grote lijnen en vandaag waren het enkele woorden die ik niet begreep. Ook praten gaat al veel vlotter. Of ik perfect Frans ga spreken als ik terug kom, dat betwijfel ik, maar het zal toch al beter zijn dan voor ik vertrok! Woensdag zei er nog een Libanees, ook een internationale student, ons dat ons Frans zeer goed is. Joepie, zo’n complimenten hoor ik graag. Hopelijk blijft het er zo op vooruit gaan. :) Omdat we vrijdag de hele dag geen les hebben, zijn Manon en ik, samen met de 3 Zwitserse meisjes, iets gaan drinken. Een super gezellige afsluiter van onze tweede lesweek in Lausanne! :D Vele Zwitserse groeten Elisabeth 19/02 - 23/02 De eerste volledige schoolweek van dit semester is achter de rug. Tijdens deze week volgde ik, samen met Manon, de eerste lessen, deden we voor de eerste keer de was, leerde ik nog meer nieuwe mensen kennen en genoten we van Lausanne! Maandag begonnen we met een zeer zware … vrije dag. Manon en ik lachen er al een hele week mee dat we hier echt een heel hard leven hebben. ;) We maakten ons op deze vrije maandag wel nuttig! Na al een 1,5 week in Lausanne te zijn, geraakte mijn valies met kleren stilaan leeg. Het werd dus hoog tijd om onze kleren te wassen in de wasserette, een straat verder. Wees gerust, al onze kleren hebben na het wassen nog dezelfde grootte en kleur. ;) Na ons avontuur in de wasserette hadden we afgesproken met de andere twee Belgen om naar het ‘Musée Olympique’ te gaan.. Lausanne staat naar het schijnt bekend als ‘hoofdstad van de Olympische Spelen’. Ook al ben ik daar totaal niet in geïnteresseerd, toch was ik wel benieuwd. Eens aangekomen aan het museum, zagen we dat het gesloten was. Hop naar plan B, een wandeling maken langs het meer en gezellig een warme chocomelk drinken! Dinsdag hadden we onze allereerste Zwitserse les ooit. Deze les was een les aan de universiteit van Lausanne, namelijk Frans voor niet-Franstaligen. De professor ging tijdens deze les op exact dezelfde manier te werk als de leerkrachten Frans van mijn middelbare school. Ik had echt het gevoel dat ik in een flashback zat! In deze les zagen we een paar bekende gezichten vanop de welkomsreceptie van HEP. We geraakten na de les aan de praat en besloten om samen een warme chocomelk (weeral ;) ) te gaan drinken in het café van Stacey, de eigenares van ons appartement. Het grappige was dat ik op het einde van de les opeens iemand hoorde zeggen ‘Hey Elisabeth, oe ist?’. Het bleek een meisje uit Beerse te zijn die mij in het Nederlands had horen praten tegen Manon en die mijn naam had opgevangen. Ik verschoot wel even hoor! Woensdag vond eindelijk onze eerste les op HEP plaats. Spannend, zullen we de lessen in het Frans wel begrijpen? Ja hoor, die eerste les was al meteen een meevaller! Het was didactiek Engels, volledig in het Engels, gegeven door een docent uit het Verenigd Koninkrijk. Ik denk stiekem zelfs dat wij, de vier internationale studenten, de les beter konden volgen dan de Zwitsers. ;) De docente was bovendien superlief voor ons. Ze gaf meerdere malen aan dat ze ons een meerwaarde vindt in haar lessen. Fijn dat ze ons zo welkom laat voelen! :) Omdat we donderdag normaal gezien de hele dag stage zouden hebben, maar deze week vrij zijn omdat de lagere scholen in Vaud vakantie hebben, besloten we om naar het welkomsfeestje van ESN te gaan. We hadden donderdag toch de hele dag niks te doen. Ooh en wat ben ik blij dat we geweest zijn! Ik heb me hier supergoed geamuseerd en heb weer veel nieuwe internationale studenten leren kennen. Mama, wees gerust, drinken en dansen is niet het enige wat ik daar doe. Ik leer ook veel bij op zo’n avonden. Zo kan ik ondertussen al een woordje Russisch, weet ik waar de mooiste plekjes in Colombia liggen, oefen ik veel Fans en Engels en heb ik al verschillende mensen gevonden die mij willen leren skiën. Je kan het al raden, donderdag geraakten wij allebei niet zo goed uit ons bed en hielden we een ‘nietsdoen dag’. Het enige wat we deden was naar de winkel gaan, koken en ik maakte mijn eerste lesvoorbereiding in het Frans voor de les die ik volgende week donderdag aan de leerlingen ga geven. Vandaag, vrijdag, was een iets productievere dag. Manon en ik stonden om 7u op omdat we om 8.15u verwacht werden voor onze eerste les didactiek muziek. Dit was de eerste les die volledig in het Frans was met enkel Franstaligen. Het was wel al meteen een opluchting dat ook deze docent zeer vriendelijk was tegen ons. Het is zelf een Spaanse die tijdens haar studies ook in Lausanne, als niet-Franssprekende, beland is en meerdere malen beklemtoonde dat ze begrijpt hoe moeilijk het is om Frans te leren. Ze gaf ook meteen al aan dat ze onze taken niet zal quoteren op schrijffouten of fouten in zinscontructie, super symphatiek. Dat gaf mij meteen een gevoel van opluchting. De les zelf lukte wel om te volgen. Het was moeilijk, maar ik wist waarover het ging. Wat me wel opviel was, dat muziek hier op een veel hoger niveau gegeven wordt als bij ons op Artevelde. Hier gaan ze er echt vanuit dat je noten kan lezen en de bijhorende muzische termen begrijpt. Al een geluk was dit voor zowel Manon als mij geen probleem. Bovendien vond ik de les zeer aangenaam om te volgen aangezien de lessen op HEP gegeven worden aan groepen van een 12-tal studenten. Je hebt zo als student echt de kans om Engels en Frans te spreken, muziek te spelen … Het nadeel is dan wel weer dat je constant gefocussed moet zijn. ;) Na deze les, zat onze eerste ‘drukke’ schoolweek erop. Voor vandaag staat er nog koken, een glas wijn drinken met Sophia uit Oostenrijk en misschien uitgaan met de andere internationale studenten op het programma. We zullen wel zien hoe deze avond afloopt! Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 16/02/2018 - 18/02/2018 Joepie, dit weekend was het mijn verjaardag! Op voorhand vond ik het niet zo leuk om in Lausanne 21 jaar te worden. Ik had schrik dat ik hier dan nog niemand zou kennen om mijn verjaardag mee te vieren. Ik was helemaal fout. Het werd een super leuk weekend! Vrijdagochtend vertrok ik voor de laatste keer die week met de bus richting Collège de Chailly. Samen met Ermira observeerde ik nog een beetje, hielp ik de leerlingen tijdens het zelfstandig werken, at ik ’s middags sushi met alle stagiaires van HEP (heel gezellig en lekker) … Zowel Ermira als ik vonden dat de schooldag op vrijdag héél lang leek te duren. We waren er dan allebei ook steenvast van overtuigd dat, éénmaal we thuis zouden komen, we een uitgebreid bad zouden nemen, we een filmpje zouden kijken en we vroeg onder de lakens zouden kruipen. Die plannen werden bij mij al snel aan de kant geschoven aangezien de ouders en de vrienden van de ouders van Manon ons uitgenodigd hadden om ’s avonds mee iets te gaan eten. Ik at een lekkere êntre-côte met frietjes in een Italiaans restaurantje vlak bij het hotel waar ze verbleven, hmmm, nog eens heel hard bedankt! Voor we naar het restaurant gingen, stuurde een andere Vlaming of we zin hadden om daarna, met nog een paar andere internationale studenten die hij had leren kennen via ESN, iets te gaan drinken. Natuurlijk hadden we daar zin in, wat een leuke avond! Na het drinken van een paar biertjes, het zingen van liedjes in de Irish pub en het luisteren naar hoe de anderen om stipt 12 uur ’s nachts ‘happy birthday’ zongen (Eén van de Italianen deed dat zelfs in het Nederlands dankzij de superjuf Manon :D ), trokken we nog naar de enige gratis nachtclub van Lausanne. Je hebt het al wel door, echt heel vroeg werd het die avond niet. ;) Ja hoor, dat pikte wel even toen mijn wekker om 7 uur afging. We hadden namelijk om 8 uur met Erika afgesproken om met de trein naar Leysin te rijden. Dat is het dichtstbijzijnde skigebied, het ligt op een klein uur met de trein van Lausanne. Toen ik mijn wekker afzette en mijn gsm nam, zag ik dat Erika het weerbericht voor die dag doorgestuurd had. Heel de dag regen! We stelden de uitstap met een dag uit en kropen nog een paar uur onder de wol. Zowel Manon als ik vonden dat eigenlijk na die drukke nacht helemaal niet zo erg! ;) Toen we uiteindelijk rond half 11 uit ons bed geraakten, belde de mama van Manon ons op met de vraag of we zin hadden om mee naar Montreux te rijden, een stadje niet zo heel ver van Lausanne. Natuurlijk hadden we daar zin in! Onderweg stopten we even bij Château de Chillon om een paar foto’s te nemen. Eens aangekomen in Montreux, was het heel hard aan het regenen. We wandelden even door het stadje, maar dit gaven we snel op. We dronken dan maar iets op mijn verjaardag en ik at ook een lekkere vissoep. ’s Avonds werden we bij nog een andere Vlaming uitgenodigd op zijn kot om iets te komen drinken, samen met de andere internationale studenten die ik de avond ervoor had leren kennen. Ook daar zeiden we geen nee tegen. Het werd een hele gezellige avond met veel drankspelletjes, gelach en gebabbel. Het grappige is dat we precies niet kunnen beslissen welke taal we nu tegen elkaar moeten spreken omdat er geen enkele taal is die iedereen kan. Zo spreken we overwegend Engels, maar één van de Brusselse meisjes spreekt te slecht Engels om de gesprekken te kunnen volgen. Daarom wordt er ook vaak Frans gesproken, maar dan zijn er weer anderen die er niks van verstaan. De oplossing? Gesprekken half in het Frans en half in het Engels voeren! Af en toe wordt er zelfs eens een woordje Nederlands in gegooid aangezien we met vier Nederlandstalige in de meerderheid waren. Tja, soms wordt het wel wat ingewikkeld met al die verschillende talen. Zo begon ik in het Engels te praten tegen Manon, in het Nederlands tegen Stacey en Simiane (het Brusselse meisje) … Wel heel leuk, al die verschillende talen! Gisteren zijn Manon en ik dan uiteindelijk, met een dag uitstel, toch in Leysin geraakt. Jammer genoeg kon Erika niet mee. We vertelden onze plannen aan Stacey en haar Nederlandse vriend die in Antwerpen woont. (Hier op het appartement wordt het dus ook al ingewikkeld met de talen. ;) )Toevallig of niet, zij hadden dezelfde plannen als ons. We mochten met hen meerijden met de auto en we moesten dus niet met de trein, joepie! :D Eens aangekomen in Leysin was alles wit. Heel mooi zou je denken. Wel, het was helemaal wit door de mist. We zagen helemaal niks! We bleven positief en besloten om toch de lift naar boven te nemen om een wandeling te maken met onze sneeuwschoenen. WAUW, wat een zicht. Boven op de berg was het wel supermooi weer. Er was blauwe lucht en een stralende zon! We maakten een wandeling met onze sneeuwschoenen (lees: probeerden te wandelen met onze sneeuwschoenen ;) ), we maakten een aantal foto’s en we genoten van het uitzicht en de zon. Terug aangekomen op het appartement stelden Stacey en Sébastiaan voor om samen te aperitieven, super sympathiek van hen. Het is echt leuk dat zowel Manon als ik zo goed overeenkomen met Stacey. We voelen ons hier heel welkom. We mochten zelfs mee-eten van haar lasagne, mhhh! We worden hier nogal verwend hoor. ;) ’s Avonds hield ik even een skypemomentje. Ik skypte met mama en papa, met Inne (vanuit Los Angeles) en met Britt. Een leuke afsluiter van een geslaagd verjaardagsweekend! :D Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 13/02/2018 - 15/02/2018 De afgelopen dagen waren volgeboekt met observaties, lekker eten, bergen spotten, naar de winkel gaan, mensen leren kennen, administratie in orde brengen … Dinsdag, woensdag en vandaag nam ik ’s ochtends, net zoals maandag, bus 7 richting mijn stageschool. Na mijn kleine inschattingsfout van maandag, vertrek ik nu wel een half uur later. ;) Ik voel me nog steeds zeer welkom op de school waardoor ik steeds meer en meer Frans durf te praten. Ik begin ook meer te verstaan van de gesprekken die gevoerd worden in de leraarskamer. Allé, het is te zeggen, ik heb nu toch een idee waarover ze bezig zijn en dat is al een hele verbetering. Ik voel me daar nog steeds zoals Steven Still hoor, maar het lijkt al minder op Chinese televisie. ;) Oui oui, misschien komt het wel goed! Ik heb dit zeker te danken aan Elmira, de Zwitserse stagiaire waarmee ik samen stage loop, en Talisa. Vooral Elmira haar mond staat geen seconde stil! Daardoor hoor en praat ik veel Frans en bovendien verbetert ze mij ook als ik fouten maak. Ideaal! Observeren in de klas van Talisa is het heel ontspannen en plezant. Zoals ze daarstraks nog vertelde, vindt ze ‘le plaisir et les objectives’ het allerbelangrijkste en beiden zijn zeer duidelijk aanwezig in haar manier van lesgeven, haar omgang met haar leerlingen, de omgang met ons … Ze zoekt telkens naar leuke werkvormen om haar vooropgestelde doelen te bereiken. Zo maakten de leerlingen vandaag een ‘grappige zinnenboek’, ze speelden leerspelletjes in de ‘ateliers’, … Om de motivatie van de leerlingen te verhogen, doet ze ook veel beroep op hun verantwoordelijkheidszin. Ze hebben onder andere dossiers, van de verschillende vakken die ze krijgen, waarin ze dagelijks mogen werken. Met zo’n juf zou ik vroeger veel liever naar school geweest zijn. ;). Zoals ik al eerder zei, voelen niet alleen de leerlingen zich heel welkom, ook Elmira en ik zijn graag in haar klas. Ze behandelt ons als echte collega’s in plaats van studenten en dat is zeer aangenaam. Na deze drie dagen te observeren en te praten met Elmira en Talisa ben ik erachter gekomen dat het Zwitserse schoolsysteem totaal verschillend is van het Belgische. Zo mogen de leerlingen bijvoorbeeld niet zelf kiezen welke richting ze na het lager onderwijs volgen, maar hangt dit allemaal af van punten. Zo worden er ook testen afgenomen door de stad om te beslissen of de leerlingen mogen overgaan naar het volgende jaar of niet. Dit wordt dus niet door de leerkrachten van de school beslist. Leerlingen gaan pas voor het eerst naar school als ze al 5 jaar zijn … De manier van lesgeven en dus de didactiek is wel zeer gelijkend. Natuurlijk heb ik nu enkel een beeld van één klas en één leerkracht. Tijdens deze drie dagen ben ik niet alleen gaan observeren. Dinsdagavond zijn Manon en ik, samen met het Brusselse meisje dat op dezelfde school stage doet als mij, voor de eerste keer met de bus richting HEP gereden. We werden daar verwacht voor een introductie – avond. Hier zijn we vanalles te weten gekomen over de school, activiteiten, contactpersonen … Ik voelde mij daar een beetje als één of andere belangrijke persoon. Dit kwam door het naamkaartje dat onze de tafel stond waar onze naam, onze hogeschool en ons land opgeschreven stonden. Door het lezen van de naamkaartjes kwam ik te weten dat de meeste internationale studenten (in totaal zijn we met een 12-tal) uit het Duitstalig gedeelte van Zwitserland komen, er één meisje uit Oostenrijk komt en we in totaal met 4 Belgen zijn (1 Brusselse en 3 Vlamingen). Oef, Manon en ik zijn dus niet de enigen die maar half Frans kunnen, wat een opluchting! Na al de informatie volgde er een receptie. Hier praatte ik vooral veel met de andere Vlaming en een aantal Duitstalige Zwitsers. Ja hoor, ik zal hier wel vrienden maken, want de meisjes waar ik mee praatte, lijken heel tof. Vanaf zondag zitten ook zij op ‘kot’ ergens in Lausanne. Er is al een Whatsappgroep gemaakt en ik ben er zeker van dat het eerste etentje niet meer ver weg is. ;) Woensdagnamiddag hebben de leerlingen, net zoals bij ons, vrijaf. Dat betekende dus dat ook wij de namiddag vrij hadden. Tijdens deze namiddag kwam Erika langs. Zij hielp ons nog een beetje met het in orde brengen van administratie. Toen dat allemaal in orde gebracht was, namen we de metro richting het meer. WAUW, sorry mama, papa en zusjes (en Sofie ;) ), maar na het zien van het meer, met bergen deze keer, staat het vast: ik kom niet meer naar huis! ‘Le lac Léman’ is echt PRACHTIG. Manon en ik besloten dan ook om in plaats van de bus of de metro te nemen naar het hotel waar Manon haar ouders momenteel verblijven, te voet langs het meer te wandelen. Tegen dat we bij het hotel aankwamen, was het etenstijd. Manon en haar ouders waren zo lief om mij mee uit te nodigen om Indisch te eten. Nog eens héél hard bedankt hiervoor, ik vond het echt super lekker! Vandaag heb ik naast observeren niet meer veel gedaan. Zo meteen komen de ouders van Manon naar het appartement om eens te kijken hoe het er hier allemaal uitziet en daarna nemen ze mij weer mee om ergens te gaan eten, hmm dankjewel! Zoals je kan lezen, heb ik het hier helemaal naar mijn zin en ik kijk er nu al tegenop om binnen een viertal maanden terug naar huis te moeten vertrekken. ;) Vele Zwitserse groetjes Elisabeth |
Archieven |