19/02 - 23/02 De eerste volledige schoolweek van dit semester is achter de rug. Tijdens deze week volgde ik, samen met Manon, de eerste lessen, deden we voor de eerste keer de was, leerde ik nog meer nieuwe mensen kennen en genoten we van Lausanne! Maandag begonnen we met een zeer zware … vrije dag. Manon en ik lachen er al een hele week mee dat we hier echt een heel hard leven hebben. ;) We maakten ons op deze vrije maandag wel nuttig! Na al een 1,5 week in Lausanne te zijn, geraakte mijn valies met kleren stilaan leeg. Het werd dus hoog tijd om onze kleren te wassen in de wasserette, een straat verder. Wees gerust, al onze kleren hebben na het wassen nog dezelfde grootte en kleur. ;) Na ons avontuur in de wasserette hadden we afgesproken met de andere twee Belgen om naar het ‘Musée Olympique’ te gaan.. Lausanne staat naar het schijnt bekend als ‘hoofdstad van de Olympische Spelen’. Ook al ben ik daar totaal niet in geïnteresseerd, toch was ik wel benieuwd. Eens aangekomen aan het museum, zagen we dat het gesloten was. Hop naar plan B, een wandeling maken langs het meer en gezellig een warme chocomelk drinken! Dinsdag hadden we onze allereerste Zwitserse les ooit. Deze les was een les aan de universiteit van Lausanne, namelijk Frans voor niet-Franstaligen. De professor ging tijdens deze les op exact dezelfde manier te werk als de leerkrachten Frans van mijn middelbare school. Ik had echt het gevoel dat ik in een flashback zat! In deze les zagen we een paar bekende gezichten vanop de welkomsreceptie van HEP. We geraakten na de les aan de praat en besloten om samen een warme chocomelk (weeral ;) ) te gaan drinken in het café van Stacey, de eigenares van ons appartement. Het grappige was dat ik op het einde van de les opeens iemand hoorde zeggen ‘Hey Elisabeth, oe ist?’. Het bleek een meisje uit Beerse te zijn die mij in het Nederlands had horen praten tegen Manon en die mijn naam had opgevangen. Ik verschoot wel even hoor! Woensdag vond eindelijk onze eerste les op HEP plaats. Spannend, zullen we de lessen in het Frans wel begrijpen? Ja hoor, die eerste les was al meteen een meevaller! Het was didactiek Engels, volledig in het Engels, gegeven door een docent uit het Verenigd Koninkrijk. Ik denk stiekem zelfs dat wij, de vier internationale studenten, de les beter konden volgen dan de Zwitsers. ;) De docente was bovendien superlief voor ons. Ze gaf meerdere malen aan dat ze ons een meerwaarde vindt in haar lessen. Fijn dat ze ons zo welkom laat voelen! :) Omdat we donderdag normaal gezien de hele dag stage zouden hebben, maar deze week vrij zijn omdat de lagere scholen in Vaud vakantie hebben, besloten we om naar het welkomsfeestje van ESN te gaan. We hadden donderdag toch de hele dag niks te doen. Ooh en wat ben ik blij dat we geweest zijn! Ik heb me hier supergoed geamuseerd en heb weer veel nieuwe internationale studenten leren kennen. Mama, wees gerust, drinken en dansen is niet het enige wat ik daar doe. Ik leer ook veel bij op zo’n avonden. Zo kan ik ondertussen al een woordje Russisch, weet ik waar de mooiste plekjes in Colombia liggen, oefen ik veel Fans en Engels en heb ik al verschillende mensen gevonden die mij willen leren skiën. Je kan het al raden, donderdag geraakten wij allebei niet zo goed uit ons bed en hielden we een ‘nietsdoen dag’. Het enige wat we deden was naar de winkel gaan, koken en ik maakte mijn eerste lesvoorbereiding in het Frans voor de les die ik volgende week donderdag aan de leerlingen ga geven. Vandaag, vrijdag, was een iets productievere dag. Manon en ik stonden om 7u op omdat we om 8.15u verwacht werden voor onze eerste les didactiek muziek. Dit was de eerste les die volledig in het Frans was met enkel Franstaligen. Het was wel al meteen een opluchting dat ook deze docent zeer vriendelijk was tegen ons. Het is zelf een Spaanse die tijdens haar studies ook in Lausanne, als niet-Franssprekende, beland is en meerdere malen beklemtoonde dat ze begrijpt hoe moeilijk het is om Frans te leren. Ze gaf ook meteen al aan dat ze onze taken niet zal quoteren op schrijffouten of fouten in zinscontructie, super symphatiek. Dat gaf mij meteen een gevoel van opluchting. De les zelf lukte wel om te volgen. Het was moeilijk, maar ik wist waarover het ging. Wat me wel opviel was, dat muziek hier op een veel hoger niveau gegeven wordt als bij ons op Artevelde. Hier gaan ze er echt vanuit dat je noten kan lezen en de bijhorende muzische termen begrijpt. Al een geluk was dit voor zowel Manon als mij geen probleem. Bovendien vond ik de les zeer aangenaam om te volgen aangezien de lessen op HEP gegeven worden aan groepen van een 12-tal studenten. Je hebt zo als student echt de kans om Engels en Frans te spreken, muziek te spelen … Het nadeel is dan wel weer dat je constant gefocussed moet zijn. ;) Na deze les, zat onze eerste ‘drukke’ schoolweek erop. Voor vandaag staat er nog koken, een glas wijn drinken met Sophia uit Oostenrijk en misschien uitgaan met de andere internationale studenten op het programma. We zullen wel zien hoe deze avond afloopt! Vele Zwitserse groetjes Elisabeth
2 Reacties
16/02/2018 - 18/02/2018 Joepie, dit weekend was het mijn verjaardag! Op voorhand vond ik het niet zo leuk om in Lausanne 21 jaar te worden. Ik had schrik dat ik hier dan nog niemand zou kennen om mijn verjaardag mee te vieren. Ik was helemaal fout. Het werd een super leuk weekend! Vrijdagochtend vertrok ik voor de laatste keer die week met de bus richting Collège de Chailly. Samen met Ermira observeerde ik nog een beetje, hielp ik de leerlingen tijdens het zelfstandig werken, at ik ’s middags sushi met alle stagiaires van HEP (heel gezellig en lekker) … Zowel Ermira als ik vonden dat de schooldag op vrijdag héél lang leek te duren. We waren er dan allebei ook steenvast van overtuigd dat, éénmaal we thuis zouden komen, we een uitgebreid bad zouden nemen, we een filmpje zouden kijken en we vroeg onder de lakens zouden kruipen. Die plannen werden bij mij al snel aan de kant geschoven aangezien de ouders en de vrienden van de ouders van Manon ons uitgenodigd hadden om ’s avonds mee iets te gaan eten. Ik at een lekkere êntre-côte met frietjes in een Italiaans restaurantje vlak bij het hotel waar ze verbleven, hmmm, nog eens heel hard bedankt! Voor we naar het restaurant gingen, stuurde een andere Vlaming of we zin hadden om daarna, met nog een paar andere internationale studenten die hij had leren kennen via ESN, iets te gaan drinken. Natuurlijk hadden we daar zin in, wat een leuke avond! Na het drinken van een paar biertjes, het zingen van liedjes in de Irish pub en het luisteren naar hoe de anderen om stipt 12 uur ’s nachts ‘happy birthday’ zongen (Eén van de Italianen deed dat zelfs in het Nederlands dankzij de superjuf Manon :D ), trokken we nog naar de enige gratis nachtclub van Lausanne. Je hebt het al wel door, echt heel vroeg werd het die avond niet. ;) Ja hoor, dat pikte wel even toen mijn wekker om 7 uur afging. We hadden namelijk om 8 uur met Erika afgesproken om met de trein naar Leysin te rijden. Dat is het dichtstbijzijnde skigebied, het ligt op een klein uur met de trein van Lausanne. Toen ik mijn wekker afzette en mijn gsm nam, zag ik dat Erika het weerbericht voor die dag doorgestuurd had. Heel de dag regen! We stelden de uitstap met een dag uit en kropen nog een paar uur onder de wol. Zowel Manon als ik vonden dat eigenlijk na die drukke nacht helemaal niet zo erg! ;) Toen we uiteindelijk rond half 11 uit ons bed geraakten, belde de mama van Manon ons op met de vraag of we zin hadden om mee naar Montreux te rijden, een stadje niet zo heel ver van Lausanne. Natuurlijk hadden we daar zin in! Onderweg stopten we even bij Château de Chillon om een paar foto’s te nemen. Eens aangekomen in Montreux, was het heel hard aan het regenen. We wandelden even door het stadje, maar dit gaven we snel op. We dronken dan maar iets op mijn verjaardag en ik at ook een lekkere vissoep. ’s Avonds werden we bij nog een andere Vlaming uitgenodigd op zijn kot om iets te komen drinken, samen met de andere internationale studenten die ik de avond ervoor had leren kennen. Ook daar zeiden we geen nee tegen. Het werd een hele gezellige avond met veel drankspelletjes, gelach en gebabbel. Het grappige is dat we precies niet kunnen beslissen welke taal we nu tegen elkaar moeten spreken omdat er geen enkele taal is die iedereen kan. Zo spreken we overwegend Engels, maar één van de Brusselse meisjes spreekt te slecht Engels om de gesprekken te kunnen volgen. Daarom wordt er ook vaak Frans gesproken, maar dan zijn er weer anderen die er niks van verstaan. De oplossing? Gesprekken half in het Frans en half in het Engels voeren! Af en toe wordt er zelfs eens een woordje Nederlands in gegooid aangezien we met vier Nederlandstalige in de meerderheid waren. Tja, soms wordt het wel wat ingewikkeld met al die verschillende talen. Zo begon ik in het Engels te praten tegen Manon, in het Nederlands tegen Stacey en Simiane (het Brusselse meisje) … Wel heel leuk, al die verschillende talen! Gisteren zijn Manon en ik dan uiteindelijk, met een dag uitstel, toch in Leysin geraakt. Jammer genoeg kon Erika niet mee. We vertelden onze plannen aan Stacey en haar Nederlandse vriend die in Antwerpen woont. (Hier op het appartement wordt het dus ook al ingewikkeld met de talen. ;) )Toevallig of niet, zij hadden dezelfde plannen als ons. We mochten met hen meerijden met de auto en we moesten dus niet met de trein, joepie! :D Eens aangekomen in Leysin was alles wit. Heel mooi zou je denken. Wel, het was helemaal wit door de mist. We zagen helemaal niks! We bleven positief en besloten om toch de lift naar boven te nemen om een wandeling te maken met onze sneeuwschoenen. WAUW, wat een zicht. Boven op de berg was het wel supermooi weer. Er was blauwe lucht en een stralende zon! We maakten een wandeling met onze sneeuwschoenen (lees: probeerden te wandelen met onze sneeuwschoenen ;) ), we maakten een aantal foto’s en we genoten van het uitzicht en de zon. Terug aangekomen op het appartement stelden Stacey en Sébastiaan voor om samen te aperitieven, super sympathiek van hen. Het is echt leuk dat zowel Manon als ik zo goed overeenkomen met Stacey. We voelen ons hier heel welkom. We mochten zelfs mee-eten van haar lasagne, mhhh! We worden hier nogal verwend hoor. ;) ’s Avonds hield ik even een skypemomentje. Ik skypte met mama en papa, met Inne (vanuit Los Angeles) en met Britt. Een leuke afsluiter van een geslaagd verjaardagsweekend! :D Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 13/02/2018 - 15/02/2018 De afgelopen dagen waren volgeboekt met observaties, lekker eten, bergen spotten, naar de winkel gaan, mensen leren kennen, administratie in orde brengen … Dinsdag, woensdag en vandaag nam ik ’s ochtends, net zoals maandag, bus 7 richting mijn stageschool. Na mijn kleine inschattingsfout van maandag, vertrek ik nu wel een half uur later. ;) Ik voel me nog steeds zeer welkom op de school waardoor ik steeds meer en meer Frans durf te praten. Ik begin ook meer te verstaan van de gesprekken die gevoerd worden in de leraarskamer. Allé, het is te zeggen, ik heb nu toch een idee waarover ze bezig zijn en dat is al een hele verbetering. Ik voel me daar nog steeds zoals Steven Still hoor, maar het lijkt al minder op Chinese televisie. ;) Oui oui, misschien komt het wel goed! Ik heb dit zeker te danken aan Elmira, de Zwitserse stagiaire waarmee ik samen stage loop, en Talisa. Vooral Elmira haar mond staat geen seconde stil! Daardoor hoor en praat ik veel Frans en bovendien verbetert ze mij ook als ik fouten maak. Ideaal! Observeren in de klas van Talisa is het heel ontspannen en plezant. Zoals ze daarstraks nog vertelde, vindt ze ‘le plaisir et les objectives’ het allerbelangrijkste en beiden zijn zeer duidelijk aanwezig in haar manier van lesgeven, haar omgang met haar leerlingen, de omgang met ons … Ze zoekt telkens naar leuke werkvormen om haar vooropgestelde doelen te bereiken. Zo maakten de leerlingen vandaag een ‘grappige zinnenboek’, ze speelden leerspelletjes in de ‘ateliers’, … Om de motivatie van de leerlingen te verhogen, doet ze ook veel beroep op hun verantwoordelijkheidszin. Ze hebben onder andere dossiers, van de verschillende vakken die ze krijgen, waarin ze dagelijks mogen werken. Met zo’n juf zou ik vroeger veel liever naar school geweest zijn. ;). Zoals ik al eerder zei, voelen niet alleen de leerlingen zich heel welkom, ook Elmira en ik zijn graag in haar klas. Ze behandelt ons als echte collega’s in plaats van studenten en dat is zeer aangenaam. Na deze drie dagen te observeren en te praten met Elmira en Talisa ben ik erachter gekomen dat het Zwitserse schoolsysteem totaal verschillend is van het Belgische. Zo mogen de leerlingen bijvoorbeeld niet zelf kiezen welke richting ze na het lager onderwijs volgen, maar hangt dit allemaal af van punten. Zo worden er ook testen afgenomen door de stad om te beslissen of de leerlingen mogen overgaan naar het volgende jaar of niet. Dit wordt dus niet door de leerkrachten van de school beslist. Leerlingen gaan pas voor het eerst naar school als ze al 5 jaar zijn … De manier van lesgeven en dus de didactiek is wel zeer gelijkend. Natuurlijk heb ik nu enkel een beeld van één klas en één leerkracht. Tijdens deze drie dagen ben ik niet alleen gaan observeren. Dinsdagavond zijn Manon en ik, samen met het Brusselse meisje dat op dezelfde school stage doet als mij, voor de eerste keer met de bus richting HEP gereden. We werden daar verwacht voor een introductie – avond. Hier zijn we vanalles te weten gekomen over de school, activiteiten, contactpersonen … Ik voelde mij daar een beetje als één of andere belangrijke persoon. Dit kwam door het naamkaartje dat onze de tafel stond waar onze naam, onze hogeschool en ons land opgeschreven stonden. Door het lezen van de naamkaartjes kwam ik te weten dat de meeste internationale studenten (in totaal zijn we met een 12-tal) uit het Duitstalig gedeelte van Zwitserland komen, er één meisje uit Oostenrijk komt en we in totaal met 4 Belgen zijn (1 Brusselse en 3 Vlamingen). Oef, Manon en ik zijn dus niet de enigen die maar half Frans kunnen, wat een opluchting! Na al de informatie volgde er een receptie. Hier praatte ik vooral veel met de andere Vlaming en een aantal Duitstalige Zwitsers. Ja hoor, ik zal hier wel vrienden maken, want de meisjes waar ik mee praatte, lijken heel tof. Vanaf zondag zitten ook zij op ‘kot’ ergens in Lausanne. Er is al een Whatsappgroep gemaakt en ik ben er zeker van dat het eerste etentje niet meer ver weg is. ;) Woensdagnamiddag hebben de leerlingen, net zoals bij ons, vrijaf. Dat betekende dus dat ook wij de namiddag vrij hadden. Tijdens deze namiddag kwam Erika langs. Zij hielp ons nog een beetje met het in orde brengen van administratie. Toen dat allemaal in orde gebracht was, namen we de metro richting het meer. WAUW, sorry mama, papa en zusjes (en Sofie ;) ), maar na het zien van het meer, met bergen deze keer, staat het vast: ik kom niet meer naar huis! ‘Le lac Léman’ is echt PRACHTIG. Manon en ik besloten dan ook om in plaats van de bus of de metro te nemen naar het hotel waar Manon haar ouders momenteel verblijven, te voet langs het meer te wandelen. Tegen dat we bij het hotel aankwamen, was het etenstijd. Manon en haar ouders waren zo lief om mij mee uit te nodigen om Indisch te eten. Nog eens héél hard bedankt hiervoor, ik vond het echt super lekker! Vandaag heb ik naast observeren niet meer veel gedaan. Zo meteen komen de ouders van Manon naar het appartement om eens te kijken hoe het er hier allemaal uitziet en daarna nemen ze mij weer mee om ergens te gaan eten, hmm dankjewel! Zoals je kan lezen, heb ik het hier helemaal naar mijn zin en ik kijk er nu al tegenop om binnen een viertal maanden terug naar huis te moeten vertrekken. ;) Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 12/02/2018 Spannend, vandaag zijn we voor de eerste keer gaan observeren. Zowel Manon als ik hadden hier wel een beetje zenuwen voor. Ik vind dat sowieso al spannend, zo de eerste keer op een nieuwe stageplaats komen. Deze keer werd er nog een schepje bovenop gedaan aangezien alles in het Frans is. Oui oui, t’is voor echt, c’est en français maintenant! Om kwart na 8 werd ik vandaag door Talissa verwacht aan de deur van haar klas. Talissa is ‘la maîtresse de P5’ of in het nederlands ‘de juf van klas 5’, in België het derde leerjaar. Ze beginnen hier te tellen vanaf de eerste kleuterklas, dus P1 zijn de jongste kleuters, P2 de oudste kleuters, P3 het eerste leerjaar enzovoort … . Om zeker niet te laat te komen, nam ik om half 8 de bus van Bel-air, de dichtstbijzijnde bushalte aan het appartement, naar Pont Chailly, de halte aan Collège de Chailly. Dit is de school waar ik het komende semester zal observeren en misschien ook zelf les ga geven. Toen we zaterdag de weg naar mijn stageschool uitprobeerden, hadden wij allebei het gevoel dat dit heel lang duurde en dat Collège de Chailly ver van het appartement ligt. Daarom vertrok ik goed op tijd. Ervan uitgaande dat ik een dik halfuur onderweg zou zijn, zette de bus mij tot mijn verbazing een kleine 10 minuten later al af op mijn bestemming. Oeps, dat was een kleine inschattingsfout. Het goede nieuws is wel dat ik morgen een half uur langer kan slapen. ;) Eens aangekomen op de school sprak ik in mijn beste Frans de leerkracht aan die ik het eerste tegenkwam. “Bonjour madame, je suis la stagiaire de Talissa.” Ik denk dat er op de school al de ronde gedaan had dat ik zou komen, want nog voor ik mijn zin kon afmaken antwoordde ze: “Ah, tu es l’étudiante flamande?”. Het zou natuurlijk ook gekund hebben dat ze aan mijn Frans hoorde dat ik niet franstalig ben :p. Toch ik voelde me hierdoor al meteen welkom en alle stress die ik had, verdween snel! Wat me meteen opviel aan Talissa is dat ze ENORM lief is voor haar leerlingen. Op vele stagebezoeken heb ik al te horen gekregen van mijn stagebegeleiders dat ik ‘te lief’ ben voor de leerlingen, maar tegenover Talissa ben ik de strengste juf die je je kan voorstellen! Hoe lang hier iets duurt, speelt precies ook geen rol. Ik weet niet of dit eigen is aan het onderwijs in Zwitserland of gewoon aan Talissa. Zo zijn we vandaag met de leerlingen gaan zwemmen. Naar het zwembad gingen we met de bus. Terug, 40 minuten te voet, want de leerlingen hadden volgens Talissa te veel energie. Ik wil nog even vermelden dat dit de rustigste klas is van al de klassen waar ik ooit al eens bij gaan observeren ben ;). Daarenboven neemt Talissa ook telkens tijd voor de leerlingen bij binnenkomen. Ze luistert naar hun verhalen, ze laat de leerlingen nog even tekenen, ze doet relaxatieoefeningen op momenten dat ik dit echt overbodig vond …. Niet alleen tegen de leerlingen was Talissa vriendelijk, maar ook tegen mij. Dikke pluim voor haar geduld, want vooraleer ik soms iets duidelijk gemaakt had, dat duurde wel even. Ondanks mijn gebrekkig Frans ben ik toch al veel te weten gekomen over hoe het Zwitserse onderwijssysteem in elkaar zit zoals de verdeling van de klassen, de graden, de leerplannen … Ik denk trouwens niet dat ik zo hard ben afgegaan met mijn Frans. Ze heeft me zelfs voorgesteld om binnen twee weken op donderdag (volgende week hebben de leerlingen hier vakantie) een les te geven over België. Daar Zwitserland, zoals België, ook een meertalig land is, weten deze mensen hoe lastig het is om een tweede landstaal te spreken. Ook andere leerkrachten zegden dat ze veel respect voor mij hebben en dat ze vinden dat ik al zeer goed Frans spreek. Mijn zelfvertrouwen ging hierdoor natuurlijk meters in de lucht en ik zag het helemaal goed komen voor de volgende vier maanden. Tot ik ’s middags in de leraarskamer kwam… Wat was dat! Ik had echt het gevoel dat ik naar de chinese televisie aan het kijken was, ik verstond er niets van en als iemand me persoonlijk een vraag stelde, dan voelde ik mij een beetje zoals Steven Stil van Piet Piraat, wel willen antwoorden maar niet kunnen ;) . Al een geluk was dat dipje snel weer over. Dit dankzij de lieve Zwitserse stagiaire waarmee ik samen voor de rest van het jaar stage loop in klas P5. Ze stelde mij gerust door te zeggen dat ze daar wel heel snel praatten met bovendien nogal een zwaar dialect. Oef, misschien komt het dan toch nog goed! Waar ik ook wel blij om ben, is dat ik zo goed als alles versta van wat er door de leerkracht in het klasje gezegd wordt . Talissa gaf mij veel zelfvertrouwen door mij de leerlingen mee te laten begeleiden tijdens het individueel werken, wat ze vandaag heel veel gedaan hebben. Na één dag kan ik natuurlijk ook nog niet weten of dit de gewone gang van zake is, maar ik hou jullie op de hoogte ;) . Dit lukte redelijk, of zoals ze in het Frans zeggen, ça va. ;) Na deze interessante schooldag nam ik, zoals in de ochtend, terug bus 7, wel in tegenovergestelde richting natuurlijk. Toen ik op de bus aan het wachten was, kwam er een andere Zwitserse stagiaire aan. Zij nam dezelfde bus naar huis. Ook zij was eveneens superlief, geïnteresseerd in België en over wat ik hier in Lausanne kom doen. Het grappige is dat er naast ons een man op de bus stond die blijkbaar aan het meeluisteren was. Toen het meisje afstapte, begon de man tegen mij over België te praten en legde hij het verschil van het politieke systeem tussen België en Zwitserland uit. Hij wenste me bovendien nog heel veel succes en ook hij gaf mij complimenten op mijn Frans. Wat ik dus helemaal niet begrijp, je moest me eens horen praten ;) . Super vriendelijke mensen hier! Aangekomen op het appartement, skypte ik nog met mama en papa, planden Manon en ik het eten voor de rest van de week en zijn we boodschappen gaan doen in de Aldi. Daarna nam ik een bad (Ik vind het echt ZALIG dat er hier een bad is!) en kookten we. Het is te zeggen, kookte Manon en keek ik een beetje hulpeloos toe. Dankjewel Manon, het was weeral eens heel lekker! Geen zorgen mama en papa, Manon kookt heel graag ;). Momenteel heb ik nog niet veel grote verschillen gezien tussen het onderwijs van Zwitserland en het onderwijs van België . Dit komt voornamelijk doordat er vandaag niet echt heel veel les gegeven is (het was al heel de voormiddag zwemmen) en doordat Talissa, de zwitserse stagiaire en ik vooral gefocust waren op de gelijkenissen. Zo zijn we erachter gekomen dat schooldagen evenlang duren, dat er dezelfde vakken gegeven worden, dat we evenlang moeten studeren om leerkracht te worden … Ik hoop dat tegen het einde van de week ook de verschillen duidelijk zullen worden. Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 11/02/2018 It’s snowing! Dat was het eerste wat Manon deze ochtend zei toen ze uit het raam keek. Gisteren waren we nog aan het lachen dat we te veel dikke kleren en thermisch ondergoed meegenomen hadden aangezien het weer de voorbije twee dagen redelijk goed was. Vandaag waren we toch heel blij met die keuze! ;) Gisteren stelde Erika voor om vandaag naar ‘Le lac léman’, oftewel ‘het meer van Genève’ te gaan. Ze vertelde ons dat je daar een heel mooi uitzicht hebt op de bergen van Frankrijk. Ik keek er enorm naar uit! Jammer genoeg was het vandaag mistig en koud en zagen we enkel het water. Het voordeel hiervan is wel dat dat hét ideale weer is om een warme chocomelk te drinken en waar kan dat beter smaken dan in een crêperie met zicht op het meer van Genève? Omdat we ook heel veel zin hadden in een pannenkoek van de crêperie, maar deze redelijk duur zijn, besloten we om er één te delen met drie. Dat smaakte! Aangezien onze campus van de hogeschool vlak bij het meer ligt, namen we, voor we naar het meer gingen, hier eerst een kijkje. Erika is heel bezorgd om ons en wilde er zeker van zijn dat we de bus richting hep (de hogeschool) al eens een keer genomen hadden zodat we dinsdagavond (dan is het de infoavond voor alle internationale studenten) niet verloren zouden rijden. We reden hier dus samen met de bus naartoe. Het openbaar vervoer is hier echt de hemel. De bussen zijn stipt en bovendien zijn ze allemaal elektrisch zodat ze minder vervuilend zijn. Erika is echt de perfecte gids en ze is super behulpzaam. Ze leerde ons de afgelopen drie dagen al enorm veel over Lausanne, dankzij haar hebben we al veel tijd uitgespaard. Ook voor Frans is ze een enorme hulp, ook al spreken we voornamelijk Engels met haar. Ze helpt ons bij het opstellen van Franse mails, het vertalen van woorden... Bovendien vertelde ze veel over haar ecuadoraanse/spaanse cultuur. Zo nam ze gisteren banenchips mee. Wisten jullie dat bananen een geslacht hadden en dat er dus een verschil is tussen vrouwtjes bananen en mannetjes bananen? Ik wist dit niet! Bovendien is het al een goede vriendin geworden! Rond 3 uur, na het bezoek aan de hogeschool en het meer, kwamen we terug aan op het appartement. Manon bracht nog wat administratie in orde en ik heb een blogpost over gisteren geschreven. Voor de rest staat er niet meer veel op het programma behalve, samen met Erika, de overschot van de spaghetti van gisteren opeten en vroeg in ons bed kruipen want morgen moet ik er vroeg uit. Morgen gaan we voor de allereerste keer observeren in een zwitserse lagere school. Spannend! Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 10/02/2018 Na de lange en vermoeiende dag van gisteren, sliepen we vandaag uit tot 10 uur. Dat hadden we wel verdiend. Vandaag op de agenda stond: inkopen doen voor het avondeten, een busabonnement kopen, de zoektocht naar onze stagescholen en koken met Erika. We besloten om als eerste naar de stageschool van Manon te gaan, aangezien deze maar 9 minuten wandelen is van het appartement. Om naar Manon haar stageschool te gaan, moet je over een brug wandelen. Op deze brug heb je een prachtig uitzicht over de bergen en een lager gelegen gedeelte van Lausanne. Manon haar stageschool vonden we zeer vlot. Nu de mijne nog. Aangezien deze school volgens Google Maps 45 minuten wandelen is vanaf het appartement en sinds ik gezien heb hoe berg af en berg op Lausanne is en fietsen dus ook geen optie meer is, zijn we eerst langs een kantoor gegaan van het metrostation waar we ons abonnement voor het openbaar vervoer aangevraagd hebben. Eén probleem, we moesten hier een pasfoto voor hebben en die hadden wij natuurlijk niet meegebracht. Erika vermoedde gisteren al dat we hier een foto voor nodig zouden hebben en liet ons zien waar we pasfoto’s konden laten maken in zo een fotohokje. Met twee gingen we hier naartoe en namen we mooie ‘ahum’ foto’s voor het abonnement. Eens we het voorlopige abonnenement in handen hadden (het echte kaartje kunnen we pas binnen 10 dagen gaan afhalen) namen we bus 7 richting Chailley, waar mijn stageschool ligt. Door naar deze stagescholen te gaan drong het tot ons door dat we hier niet zomaar op ‘vakantie’ zijn, maar dat we hier ook echt gaan moeten werken. We dachten al eens na over een onderzoeksvraag voor profilering en voorlopig zijn we het er over eens om het talenonderwijs in Zwitserland te vergelijken met het talenonderwijs in België, aangezien Zwitserland in een gelijkaardige situatie zit. Benieuwd of we hier maandag, als we voor de eerste keer gaan observeren in de lagere school, hier nog zo over gaan denken. Na het regelen van het abonnement en het bezoeken van onze stagescholen besloten we dat het tijd was om onze eerste grote inkopen te doen want ’s avonds hadden we afgesproken om samen met Erika spaghetti te maken. We gingen naar de Aldi en de Denner, de twee goedkoopste winkelketens van Zwitserland en vonden gemakkelijk alles wat we nodig hadden. Tegen half 7 kwam Erika aan op het appartement. We kookten lekkere spaghetti en maakten er een gezellige avond van. We ontdekten ook dat we vanuit het raam van de living, Evian in Frankrijk kunnen zien. Heel mooi met alle lichtjes in het donker, jammer genoeg kan je het op de foto niet zo goed zien. We bespraken nog snel de plannen voor de volgende dag en trokken richting ons bed, klaar om te slapen. Totdat Senne ( één van mijn toffe Belgische vrienden) mij opeens belde op FaceTime, omdat hij mij toch zo hard mist. Ik mis jou ook hoor, Sennibeth pt.2 ;) Vele Zwitserse groetjes Elisabeth 09/02/2018 Het eerste Frans is gesproken, de eerste Zwitserse franken zijn uitgegeven en onze eerste vriendin is al gemaakt. Het is officieel, Manon en ik studeren sinds gisteren voor 4 maanden in Lausanne. Gisterenochtend ging mijn wekker af om 5 uur want om 9.30 u zou ons vliegtuig moeten opstijgen. Ik zeg ‘zou’ want het had door één of andere reden, die ik niet verstaan heb, 3 kwartier vertraging. Geen probleem, wij hadden toch tijd. Ik bracht nog snel Erika, die ons kwam ophalen aan het station in Lausanne, en ook Stacy, de mevrouw van de airbnb die onze sleutels bezorgde, op de hoogte van de vertraging. Eens aangekomen op de luchthaven van Genève, vonden we vlot het treinstation en de juiste trein die ons naar Lausanne reed. We zijn allebei wel enorm geschrokken van de prijs voor het treinticket. Eén ding staat vast, Zwitserland is een duur land! We moesten nog wel even wachten vooraleer de trein zou vertrekken, de ideale gelegenheid dus om snel even naar de wc te gaan, want het was dringend. Aangekomen aan de wc zag ik dat je 1 frank in een bakje moest gooien voordat de deur opengaat. Oeps, dat had ik nog niet, mijn blaas zou dus nog even moeten wachten. Al een geluk was er vlak bij de wc een winkel en was er Manon met het idee om snel iets te kopen en in de winkel één fank te vragen. Zo gezegd, zo gedaan, en een last minder. Een dik uur later kwamen we aan in Lausanne. Hier stond Erika, wie op het einde van de avond onze eerste vriendin werd, ons op te wachten. Ik heb Erika leren kennen via het buddysysteem van ESN (Erasmus Student Network) waar ik mij ongeveer een maand geleden voor ingeschreven heb. Wat ben ik nu blij van deze beslissing. Dankzij Erika vonden we heel snel onze airbnb waar we voor één maand gaan ‘wonen’ en beleefden we een hele leuke dag in Lausanne. Aangekomen aan de airbnb kwam ook Stacey, een Amerikaanse uit Chicago en de eigenares van het appartement, eraan met onze sleutel. We hebben heel snel kennis gemaakt met haar. Snel, want zowel zij als wij hadden geen tijd. Zij moest terug gaan werken en wij wilden zo snel mogelijk Lausanne verkennen. Dankzij onze geweldige gids Erika, die trouwens oorspronkelijk uit Ecuador komt (mama en papa, mijn reis voor de zomer ligt al half vast ;) ) kwam dit helemaal goed. Zij liet ons de mooiste plekjes van de stad zien en nam ons ’s avonds mee naar ‘Chez Mario’, een gezellige en vooral lekkere pizzeria. Lekker kan je afleiden uit het feit dat ik heel de pizza opgegeten heb (Ik krijgt NOOIT mijn bord leeg). Misschien had het dat ook wel te maken met het feit dat we die dag amper iets gegeten hadden omdat we te druk bezig waren met al die nieuwe indrukken op ons te laten afkomen ;). Wat mij al snel opviel aan Lausanne is dat het niet zo heel groot is en dat het veel berg op en berg af gaat. Het plan om hier een fiets te huren heb ik, als meisje uit de Kempen waar het zo plat is als iets, maar snel in de schuif geschoven. Ik ga toch voor een busabonnement gaan, denk ik. ;) Ondanks dat het vandaag redelijk warm was (5°C) en de zon scheen, was het redelijk mistig en hebben we nog geen bergen gezien. Hopelijk komt daar morgen verandering in want nu heb ik nog niet echt het gevoel dat ik in Zwitserland zit. Tegen half 9 namen we afscheid van Erika en spraken we al meteen af om de volgende dag (vandaag dus) samen te koken op ons appartement. Helemaal afgeteigerd, een vliegtuigrit en 17.052 stappen later kwamen we terug aan op het appartement. Hier heb ik nog even geskyped met het thuisfront, die vol spanning zaten te wachten op mijn verhalen. (Esther, mijn kleine zus, was zelfs een beetje geïrriteerd dat ik gedurende de dag nog niets van mij aan haar had laten weten, sorry Esther! Ik steek dit wel op het feit dat een sms hier 50 cent kost en ik heel de dag in de stad heb rondgelopen waar geen 4G was zoals ik gewoon ben in België.) Omdat wij allebei zo moe waren na onze eerste dag, bespraken we nog even de plannen voor de volgende dag en kropen we onder de wol. Vele Zwitserse groetjes Elisabeth |
Archieven |